• Ψυχανάλυση και ψυχοδυναμικές θεραπείες. Αυτή η προσέγγιση εστιάζει στην αλλαγή προβληματικών συμπεριφορών, συναισθημάτων και σκέψεων ανακαλύπτοντας τις ασυνείδητες έννοιες και τα κίνητρά τους. Οι θεραπείες με ψυχαναλυτικό προσανατολισμό χαρακτηρίζονται από μια στενή συνεργασία μεταξύ θεραπευτή και ασθενή. Οι ασθενείς μαθαίνουν για τον εαυτό τους διερευνώντας τις αλληλεπιδράσεις τους στη θεραπευτική σχέση. Ενώ η ψυχανάλυση ταυτίζεται στενά με τον Sigmund Freud, έχει επεκταθεί και τροποποιηθεί από τις πρώτες διατυπώσεις του.

• Θεραπεία συμπεριφοράς. Αυτή η προσέγγιση εστιάζει στον ρόλο της μάθησης στην ανάπτυξη τόσο φυσιολογικών όσο και μη φυσιολογικών συμπεριφορών. Ο Ivan Pavlov συνέβαλε σημαντικά στη θεραπεία συμπεριφοράς, ανακαλύπτοντας την κλασική προετοιμασία ή τη συνειρμική μάθηση. Τα διάσημα σκυλιά του Pavlov, για παράδειγμα, άρχισαν να βγάζουν σάλια όταν άκουσαν το κουδούνι του δείπνου τους, επειδή συνέδεσαν τον ήχο με το φαγητό.

Η «απευαισθητοποίηση» είναι η κλασική προετοιμασία στη δράση: Ένας θεραπευτής μπορεί να βοηθήσει έναν πελάτη με φοβία μέσω της επανειλημμένης έκθεσης σε οτιδήποτε είναι αυτό που προκαλεί άγχος. Ένας άλλος σημαντικός στοχαστής ήταν ο Thorndike, ο οποίος ανακάλυψε τη λειτουργική προετοιμασία. Αυτός ο τύπος μάθησης βασίζεται σε ανταμοιβές και τιμωρίες για να διαμορφώσει τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Αρκετές παραλλαγές έχουν αναπτυχθεί από την εμφάνιση της θεραπείας συμπεριφοράς τη δεκαετία του 1950. Μια παραλλαγή είναι η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία, η οποία εστιάζει τόσο στις σκέψεις όσο και στις συμπεριφορές.

• Γνωστική θεραπεία. Η γνωστική θεραπεία δίνει έμφαση στο τι σκέφτονται οι άνθρωποι παρά στο τι κάνουν. Οι γνωστικοί θεραπευτές πιστεύουν ότι είναι η δυσλειτουργική σκέψη που οδηγεί σε δυσλειτουργικά συναισθήματα ή συμπεριφορές. Αλλάζοντας τις σκέψεις τους, οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν το πώς αισθάνονται και το τί κάνουν. Σημαντικές προσωπικότητες στη γνωστική θεραπεία περιλαμβάνουν τον Άλμπερτ Έλις και τον Άαρον Μπεκ.

• Ανθρωπιστική θεραπεία. Αυτή η προσέγγιση δίνει έμφαση στην ικανότητα των ανθρώπων να κάνουν ορθολογικές επιλογές και να αναπτύσσονται στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Το ενδιαφέρον και ο σεβασμός για τους άλλους είναι επίσης σημαντικά θέματα. Οι ανθρωπιστές φιλόσοφοι, όπως ο Jean-Paul Sartre, ο Martin Buber και ο Søren Kierkegaard, επηρέασαν αυτό το είδος θεραπείας.

Τρεις τύποι ανθρωπιστικής θεραπείας έχουν ιδιαίτερη επιρροή:

1. Η πελατοκεντρική θεραπεία απορρίπτει την ιδέα των θεραπευτών ως αυθεντιών στις εσωτερικές εμπειρίες των πελατών τους. Αντίθετα, οι θεραπευτές βοηθούν τους πελάτες να αλλάξουν δίνοντας έμφαση στην ανησυχία, τη φροντίδα και το ενδιαφέρον τους.
2. Η θεραπεία Gestalt τονίζει αυτό που αποκαλεί «οργανιστικό ολισμό», τη σημασία της επίγνωσης του εδώ και του τώρα και της αποδοχής της ευθύνης για τον εαυτό σας.
3. Η υπαρξιακή θεραπεία εστιάζει στην ελεύθερη βούληση, τον αυτοπροσδιορισμό και την αναζήτηση νοήματος.

Ολοκληρωτική ή ολιστική θεραπεία. Πολλοί θεραπευτές δεν συνδέονται με καμία συγκεκριμένη προσέγγιση. Αντίθετα, συνδυάζουν στοιχεία από διαφορετικές προσεγγίσεις και προσαρμόζουν τη θεραπεία τους σύμφωνα με τις ανάγκες κάθε πελάτη.